توسط : یادداشت تحلیلی درباره نامزدی آقای دبیری برای ریاست کل سازمان نظام پزشکی
■ دکتر مصطفی صفری قره‌چمن
اعلام نامزدی آقای دبیری برای ریاست کل سازمان نظام پزشکی بار دیگر توجه جامعه پزشکی را به ضرورت‌های کلیدی معیارهای «صلاحیت» جلب کرده است.
سازمان نظام پزشکی، به عنوان قلب نهاد سلامت کشور، نمی‌تواند عرصه تجربه‌گرایی یا بازی‌های سیاسی باشد؛ بلکه نیازمند مدیری است که این نهاد را خانه واقعی خود بداند و نه سکوی گذر به مناصب دیگر.
۱. فاصله گرفتن گذشته از نظام پزشکی
جامعه پزشکی هنوز فراموش نکرده است که آقای دبیری پس از دوران حضور خود در نظام پزشکی، مسیرش را به شورای شهر تبریز تغییر داد. این تصمیم، برای بسیاری از پزشکان نشانه‌ای از کم‌توجهی به اولویت‌های صنفی و ارزش‌گذاری ناکافی به جایگاه نظام پزشکی است. پرسش جدی این است: کسی که یک‌بار این نهاد را ترک کرده، چگونه می‌تواند امروز خواهان عالی‌ترین جایگاه آن باشد؟
۲. حاشیه‌های مدیریتی و پرسش‌های اجتماعی
سفر پرحاشیه به قطب جنوب و بازتاب منفی اجتماعی آن، نمونه‌ای از تصمیماتی است که فاصله میان رفتار مدیریتی و دغدغه‌های واقعی جامعه پزشکی را نشان داد. در کنار این، برخی گزارش‌ها درباره عملکرد ایشان در شورای شهر تبریز مطرح بوده که مجموعه‌ای از ابهامات و پرسش‌ها درباره نوع نگاه ایشان به مسئولیت عمومی را ایجاد کرده است.
۳. بازداشت در دوره شورای شهر
گزارش‌ها و اظهارات رسمی نهادهای مرتبط، نام آقای دبیری را در چارچوب بررسی برخی پرونده‌ها ذکر کردند و در مقاطعی بازداشت‌هایی نیز صورت گرفت. اینگونه موضوعات و حواشی برای سازمانی مانند نظام پزشکی، که باید نماد اعتماد عمومی باشد، یقینا بی‌اهمیت نیست.
۴. فقدان کارنامه روشن صنفی و تخصصی
سوابق ایشان نشانی از فعالیت مستمر و موثر در حوزه سلامت، بیمه، تعرفه‌ها، قوانین صنفی یا مدیریت نظام پزشکی ندارد. این خلأ، برای جایگاهی که نیازمند شناخت عمیق پیچیدگی‌های نظام سلامت است، نگران‌کننده و تعیین‌کننده است.
۵. بیم از سیاسی‌سازی سازمان نظام پزشکی
یکی از دغدغه‌های اصلی جامعه پزشکی، احتمال تبدیل شدن نظام پزشکی به ابزاری سیاسی است. سازمانی که باید مستقل‌ترین نهاد مدنی کشور باشد، اگر به سیاست آلوده شود، نخستین قربانی آن خود پزشکان خواهند بود. با توجه به گذشته سیاسی آقای دبیری، نامزدی ایشان این نگرانی را تشدید کرده است.
۶. و این یکی غیرقابل توجیه
در بهمن ماه سال گذشته، خبری منتشر شد که برای عموم مردم ایران غیرقابل توجیه بود و بر اعتبار زحمتکشان عرصه سلامت، لطمه عجیبی وارد کرد. خبر حقیقتا دردناک بود: «تزریق آب مقطر به جای داروی شیمی درمانی به بیماران سرطانی در بیمارستان ولیعصر تبریز»
این خبر به سرعت، تیتر همه رسانه‌ها شد تا مردم از آن به شدت عصبانی شوند، آخر مگر می‌شود در یک بیمارستان، داروهای بیماران سرطانی دزدیده شود و بجای آن، آب مقطر به آنها تزریق شود!
به هر حال، هر چه قدر هم مدیریت این بیمارستان بخواهد این رفتار را فرافکنی کند امکانپذیر نیست و افکار عمومی آن را نخواهد پذیرفت، و چه کسی است که نداند آقای دبیری موسس و سهامدار اصلی این بیمارستان است.
۷. جامعه پزشکی، خردمند و آگاه؛ تسلیم پروژه‌های دستوری نمی‌شود
تجربه نشان داده که پزشکان ایران جامعه‌ای مستقل، آگاه و حساس به شأن صنفی هستند و زیر بار پروژه‌های از پیش طراحی شده و تحمیلی نخواهند رفت. اگر روزی نظام پزشکی به سطحی برسد که چنین انتخاب‌هایی تحمیل شود، جامعه پزشکی بزرگ‌ترین سرمایه خود یعنی استقلال و اعتبار اجتماعی را از دست داده است؛ اما واقعیت این است که این جامعه اجازه چنین چیزی را نخواهد داد.
8. نظام پزشکی جای آزمون و خطا نیست
در شرایطی که نظام سلامت با چالش‌های تعرفه، فرسودگی، کاهش منزلت اجتماعی و پیچیدگی‌های اقتصادی مواجه است، مدیریت این سازمان باید در دستان فردی باشد که:
● کارنامه صنفی روشن و قابل دفاع داشته باشد
● پاک‌دستی و سلامت اداری او اثبات شده باشد
● تجربه میدانی و شناخت واقعی از مشکلات پزشکان داشته باشد
● کاملاً مستقل از جریان‌های سیاسی باشد
● شناخت عمیق از ساختار نظام سلامت داشته باشد
● توان چانه‌زنی و شجاعت بیان مسائل را دارا باشد
