توسط : «هنگامی که «گِرِگ کارلستروم» خبرنگار نشریه اکونومیست سال گذشته میلادی از یک دیپلمات آمریکایی درباره سیاست دولت جو بایدن نسبت به سوریه پرسید، این دیپلمات آمریکایی شانه بالا انداخت و خندید اما اکنون یک گروه بی‌شک درباره این سیاست بایدن نمی‌خندد؛ گروهی بالغ بر ۷۰ سرباز که در پی حملات به پایگاه‌های آمریکایی در سوریه و عراق از ابتدای درگیری جنگ حماس و اسرائیل مجروح شده‌اند.»
به گزارش عقیق نیوز، «دن کالدوِل» معاون رئیس «مرکز نوسازی آمریکا» و کهنه‌سرباز تفنگداران دریایی ایالات متحده در گزارشی برای نشریه «امریکن کانسروتیو» نوشت: این نیروها در عراق و سوریه چندین سال است که به عنوان افراد آمریکایی دست به عملیات‌های مخفیانه و چراغ خاموش زده‌اند. دولت جو بایدن، رئیس‌جمهوری آمریکا این عدم تحقیق و تفحص را ترجیح می‌دهد.
این کهنه‌سرباز آمریکایی می‌گوید: حفظ نیروهای آمریکایی در عراق و سوریه بدون هدف نظامی مشخص، موجب امن‌تر شدن آمریکا نمی‌شود اما در عوض خطر فاجعه‌باری را برای زندگی آمریکایی‌ها و ایجاد تشدید این خطرات و کشاندن آن‌ها به یک جنگ اصلی فراهم می‌کند. این سیاست و حفظ آن ننگ ملی ایالات متحده آمریکا محسوب می‌شود.
در حال حاضر، تقریبا ۳۵۰۰ نیروی آمریکایی در مناطق عمدتا کوچک و در معرض دید در سوریه و عراق پراکنده شده‌اند. بسیاری از این پایگاه‌ها تنها تعداد انگشت شماری از پرسنل آمریکایی را در خود دارند و اغلب برای حفاظت بیشتر به شرکای محلی غیرقابل اعتماد متکی هستند. این باعث می‌شود این پایگاه‌های منزوی به اهداف نرمی برای ایران و سایر بازیگران در منطقه تبدیل شوند که به دنبال مجازات ایالات متحده هستند یا «به طور بالقوه نیروهای ایالات متحده را وارد یک رویارویی بزرگتر می‌کنند».
دن کالدوِل مدعی شد: علاوه بر این، هیئت نظامی آمریکا در عراق به طور متناقضی نیروهای نیابتی ایران را تقویت می‌کند که به نیروهای آمریکایی حمله و به شدت آن‌ها را مجروح می‌کنند.
او در پایان این مطلب می‌نویسد: خطرناک‌ترین جنبه تداوم حضور نظامی ایالات متحده در عراق و سوریه، افزایش خطر کشش ایالات متحده به یک درگیری بزرگ منطقه‌ای دیگر است. حمله به یک پایگاه آمریکایی که آمریکایی‌ها را می‌کُشد، درخواست‌هایی برای پاسخ تهاجمی ایجاد می‌کند که احتمالا ایالات متحده را در یک مسیر تشدیدآمیز به سمت یک جنگ بزرگتر با ایران قرار می‌دهد. همچنین، بعید است که چنین جنگی فقط به عراق و سوریه محدود شود، بلکه می‌تواند به خلیج فارس یا لبنان نیز سرایت کند.
